viernes, 1 de octubre de 2010

...carpe diem

CARPE DIEM, quam minimum credula postero, o lo que es lo mismo aprovecha el día y no confíes en mañana porque mañana una explosión solar paralizará la tierra, o lo que es lo mismo aprovecha la vida y no la malgastes o tu carne se malgastará como se malgastan bombas de hidrógeno en el espacio, o lo que es lo mismo vive cada momento de tu vida como si fuese el último o serás el último en alcanzarte a ti mismo, o lo que es lo mismo vive en el soplo del relámpago porque el mundo envejecerá antes de que caiga a tierra ese relámpago o lo que es lo mismo vive al límite extremo o ese mismo límite ahorcará tu virgen garganta, o lo que es lo mismo vive intensamente cada instante o te sepultará ese instante en un instante, o lo que es lo mismo disfruta de los placeres fronterizos de tu cuerpo de tu mente dejando a un lado el futuro incierto, porque lo incierto es nada y todo esto es cierto, porque es incierto hasta el mismo cierto, o lo que es lo mismo que aquel inicial carpe diem

Tu ne quaesieris (scire nefas) quem mihi, quem tibi fienm di dederint, Leuconoe, nec Babilonios temptaris numeros. Ut melius quicquid erit pati!
Seu pluris hiemes seu tribuit Iuppiter ultimam, quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare Tyrrenum, sapias, vina liques et spatio brevi spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida aetas: carpe diem, quam minimum credula postero.


y la traducción:

no busques el final que a ti o a mí nos tienen reservado los dioses (que por otra parte es sacrilegio saberlo), oh Leuconoé, y no te dediques a investigar los cálculos de los astrólogos babilonios. ¡Vale más sufrir lo que sea! Puede ser que Júpiter te conceda varios inviernos, o puede ser que éste, que ahora golpea al mar Tirreno contra las rocas de los acantilados, sea el último; pero tú has de ser sabia, y, mientras, filtra el vino y olvídate del breve tiempo que queda amparándote en la larga esperanza. Mientras estamos hablando, he aquí que el tiempo, envidioso, se nos escapa: aprovecha el día de hoy, y no pongas de ninguna manera tu fe ni tu esperanza en el día de mañana

poema incluido en Odas, de Horacio

...hay alguien que quiera subirse a este último carro antes de que esa explosión solar rompa toda comunicación?

4 comentarios:

aaaa dijo...

Hola: me quedo con "aprovecha el momento y no lo malgastes" besos

Laura Gómez Recas dijo...

... yo misma.
Se nos va.

Precioso este texto. Gracias por traerlo (en un alarde más de comunicación... es lo que tiene, que no podemos evitarlo)

besos.
Laura

Octavio dijo...

"aprovecha el día de hoy, y no pongas de ninguna manera tu fe ni tu esperanza en el día de mañana"

Aplícate el cuento, ya que hoy es mejor que mañana y en Bilbao te seguimos esperando.
Yo sigo esperando la fecha de León. La sénamna próxima la pasaré allí.

Besos.

nuria ruiz de viñaspre dijo...

grcias rafaela+

laura me encantó verte el otro día y al otro....

octavio, pues no te lo vas a creer pero pensé en llamaros porque íbamos a ir estos días a bilbo a veros sólo que nos echamos para atrás por la ventisca que avecina.... pero iremos.... iremos....